Većina razvijenih zemalja preporučuje da unos ugljenih hidrata bude u rasponu od 45% do 65% od ukupnog dnevnog kalorijskog unosa.
Zašto su nam ugljeni hidrati toliko važni?
Oni su naše pogonsko gorivo. Nijedna ćelija ne može da funkcioniše bez energije koju dobija iz glukoze, a glukozu obezbjeđujemo upravo iz ugljenih hidrata. Takođe, jedina hrana za naš mozak je glukoza. Ukoliko ne unesemo dovoljno ugljenih hidrata, naše tijelo će razgrađivati mišiće i koristiti proteine kako bi dobilo neophodnu energiju.
Najvažnija podjela je na proste i složene, a osnovna razlika između njih se odnosi na sposobnost brzine porasta glukoze u krvi nakon njihovog unošenja.
se brzo rastvaraju u vodi, što dovodi do toga da se u organizmu brzo vare, razlažu i odlaze u krvotok. Brzo podižu nivo glukoze u krvi, što dovodi do naglog skoka insulina koji užurbano tu glukozu „pakuje“ u ćelije, nakon čega dolazi do pada glukoze u krvi i do pojave gladi. Najviše se nalaze u raznim čokoladama, kolačima, grickalicama, gaziranim pićima, ali ih ima i u medu, mlijeku, grožđu, smokvama, šljivama, crvenoj paprici, luku, mrkvi.
se procesom varenja pretvaraju u proste ugljene hidrate, ali se sporije vare od njih, a samim tim duže traje njihova konverzija u proste ugljene hidrate. To blagotovrno utiče na nivo šećera, koji u ovom slučaju ne skače naglo kao posle unosa prostih ugljenih hidrata. Ovi ugljeni hidrati sadrže esencijalne nutrijente kao što su dijetna vlakna koja omogućuju bolju probavu. Složene ugljene hidrate dijelimo na skrobne (žitarice, mahunarke, krompir…) i vlaknaste (ovsene pahuljice, jabuke, jagode, kivi, kupus, kelj, kora krastavca…).
Ugljeni hidrati su neophodni i nezamjenjivi u ishrani, ali je potrebno naći pravi odnos prostih i složenih, pametno ih kombinovati sa ostalim nutrijentima i birati dio dana kada ćemo ih konzumirati.
